سنجش و ارزیابی کیفیت زندگی در جهت دستیابی به توسعه پایدار (موردمطالعه محلات شهر یزد)

رشد سریع جمعیت و توسعه بی رویه شهرها، همراه با پیامدهای منفی حاصل از رویکردهای توسعه ای متمرکز بر رشد اقتصادی و برجسته شدن جنبه های اجتماعی توسعه، سازه کیفیت زندگی را به عنوان شاخصی برای ارزیابی و جهت دادن به برنامه ها و سیاست های توسعه و تقویت رویکردهای جدید توسعه با محوریت توسعه اجتماعی مورد توجه قرار داده است. مطالعات مربوط به کیفیت زندگی از آن جهت حائز اهمیت است که می تواند منجر به شناسایی نواحی مسأله دار، اولویت بندی ارائه خدمات به شهروندان و تدوین استراتژی های مدیریت و برنامه­ریزی شود. بر این اساس، در این پژوهش به ارزیابی کیفیت زندگی در محلات شهر یزد در جهت دست یابی به توسعه پایدار پرداخته شده است. این پژوهش به لحاظ هدف از نوع کاربردی بوده که با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است. محلات نمونه با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از جامعه آماری پژوهش(کلیه محلات شهر یزد) تعیین گردید. در این پژوهش پس از برآورد حجم نمونه نیز با استفاده از فرمول کوکران برابر با 322 نفر، اطلاعات مورد نیاز از سرپرستان خانوار ساکن محلات نمونه، با استفاده از ابزار پرسشنامه جمع­آوری گردید، سپس با ورود داده های جمع آوری شده حاصل از پرسشنامه ها به محیط نرم افزاری spss، ماتریس اولیه تصمیم گیری تشکیل شد. در مرحله بعد با استفاده از روشvicor  که از جمله روش های تصمیم گیری چند معیاره می باشد، محلات مورد مطالعه از نظر شاخص های کیفیت زندگی، مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که وضعیت کیفیت زندگی در محلات مختلف شهر یزد متفاوت می باشد، به طوری که محلات کوی دانشگاه، سیلو و افشار بهترین محلات و محلات مریم آباد و چرخاب به ترتیب بدترین محلات از شاخص های کیفیت زندگی می باشند. پیشنهادات ارائه شده در این پژوهش می تواند ارتقای کیفیت زندگی در محلات مورد مطالعه و سایر محلات را در پی داشته باشد.